Nie ma w „The Perfect Neighbor” narracji spoza kadru. Nie ma ekspertów, którzy tłumaczą mechanizmy przemocy sąsiedzkiej czy społeczną patologię florydzkich przedmieść. Nie ma retrospektywnego montażu wspomnień, wyjaśnień, usprawiedliwień. Jest tylko surowy materiał: nagrania z kamer policyjnych przeplatane telefonami na numer alarmowy, przesłuchaniami i rozmowami funkcjonariuszy z mieszkańcami osiedla w Ocali. Efekt?