„Następna stacja: Zoologisher Garten” - słyszę komunikat w berlińskim metrze, które jest wyjątkowo zatłoczone. Pospiesznym krokiem opuszczam peron, jednocześnie spoglądając nerwowym wzrokiem na zegarek. Nie lubię się spóźniać, dlatego odetchnąłem z ulgą, wiedząc, że do spotkania pozostał jeszcze kwadrans. Jest późne, czwartkowe popołudnie, a ja znajduję się na tyłach legendarnej ulicy Jebensstraße, gdzie na przełomie lat 70. i 80. tylne wyjścia dworca były miejscem spotkań narkomanów oraz nieletnich ulicznych prostytutek. W książce „My, dzieci z dworca Zoo” Christiany F. została przedstawiona codzienność środowiska osób uzależnionych, które w związku z rygorystycznymi kontrolami policyjnymi przeniosły się do innych miejsc. Okolice dworca wciąż jednak stanowią schronienie dla bezdomnych m.in. ze względu na sprzyjającą infrastrukturę, a sam dworzec zainspirował irlandzką grupę rockową U2 do stworzenia piosenki „Zoo Station” w 1991 roku. Po kilku minutach docieram do dawnej kantyny oficerskiej Landwehr, w której znajduje się Muzeum Fotografii i Fundacja Helmuta Newtona.

Czytaj dalej