Najlepsze filmy indie na Netflixie: 10 niedocenionych perełek dostępnych w sierpniu
Autor: Agnieszka Sielańczyk
12-08-2025 • 1 min czytania
fot. kadr z filmu „The Bad Batch" (2016)
Sierpień 2025 przynosi wyjątkową okazję do odkrycia dziesięciu indie perełek, które łączą artystyczną wizję z poruszającymi historiami – od intymnych dramatów psychologicznych po eksperymentalne dzieła wizualne.
Streaming oferuje nieograniczone możliwości, ale rodzi też ciągły dylemat: jak wybrać spośród setek tytułów i co rzeczywiście zasługuje na uwagę. Między blockbusterami, gwiazdorskimi produkcjami i głośnymi premierami, kryją się także docenione przez krytyków, lecz mniej rozpoznawalne dzieła. Te niezależne, kameralne produkcje stanowią odświeżającą alternatywę dla komercyjnej estetyki. Choć większość z nich nie jest już nowością, nadal potrafią zaintrygować oryginalnością i wzruszyć. To skromniejsze tytuły, które pozostają poza algorytmicznym spotlight'em.
Zamiast kolejnego przeglądania sekcji „najpopularniejsze tego tygodnia”, warto zajrzeć do naszego sierpniowego zestawienia filmów niezależnych dostępnych na Netflixie. To dzieła, które w kinach często pozostawały w cieniu wielkich premier — teraz jednak mogą otrzymać drugą szansę w świecie streamingu, gdzie mają czas by znaleźć swoją publiczność.
1/10
„Mid90s” (2018)
Reżyserski debiut Jonaha Hilla, to historia 13-letniego chłopca dorastającego w Los Angeles w 1996 roku śledzi Steviego (świetny Sunny Suljic), który ucieka od przemocowego domu dzięki przyjaźni ze starszą grupą skateboardzistów. Jego rozważania o życiu codziennym nie są niczym rewelacyjnym, ale kreacja niezwykle szczera, ziarnista taśma 16mm użyta do stworzenia scen ze skateboardingiem jest przyjemnie nostalgiczna, a lata 90. odtworzone w celu przywołania czasu i miejsca wydają się hipnotyzujące i autentyczne. To historia czyjegoś dzieciństwa.
„The Mustang” (2019)
Dramat więzienny, „The Mustang” jest w dużej mierze oparty na prawdziwym programie dla osadzonych w Carson City w Nevadzie, gdzie więźniowie otrzymują dzikiego mustanga do treningu. Debiutancki film fabularny Laure de Clermont-Tonnerre, hit z Sundance, to studium charakteru jednego więźnia w programie, Romana (Matthias Schoenaerts), który trafił do więzienia po tym, jak w trakcie aktu przemocy doprowadził swoją partnerkę do stanu śmierci mózgu. Teraz próbuje okiełznać swój gniew, oswajając jednego z najbardziej niespokojnych wierzchowców w programie.
„Close to You” (2023)
Kameralna opowieść o powrocie do rodzinnego domu, w której Elliot Page wciela się w rolę Sama, transpłciowego mężczyzny odwiedzającego rodzinę z okazji urodzin ojca. Film eksploruje skomplikowaną dynamikę rodzinnych relacji, gdy bliscy próbują zaakceptować przemianę Sama, często w sposób niezdarny mimo dobrych intencji.
Reżyser Dominic Savage tworzy intymny portret współczesnych wyzwań związanych z tożsamością płciową, skupiając się na subtelnych momentach napięcia i nieporozumień. Page, który współtworzył scenariusz, dostarcza autentycznej i pełnej nuansów kreacji, pokazując zarówno siłę, jak i wrażliwość swojej postaci. Film wyróżnia się naturalnym stylem narracji i unikaniem melodramatycznych rozwiązań na rzecz prawdziwych, codziennych konfliktów.
„The Outrun” (2024)
Wzruszający dramat o uzależnieniu i zdrowieniu, oparty na bestsellerowych wspomnieniach Amy Liptrot. Saoirse Ronan wciela się w rolę Rony, która po dekadzie życia w Londynie wraca na rodzinne Wyspy Orkady w Szkocji, próbując uporać się ze swoim alkoholizmem. Film wyróżnia się niekonwencjonalną, nielinearną narracją, która odzwierciedla chaotyczny stan umysłu bohaterki — jedynymi wskazówkami czasowymi są zmieniające się kolory włosów Rony.
Reżyser Nora Fingscheidt tworzy poetycki portret powrotu do zdrowia, w którym natura i samotność stają się lekarstwem na traumy i osamotnienie. Surowe piękno szkockich wysp kontrastuje z londyńskim życiem na krawędzi, pokazując uzdrawiającą moc kontaktu z naturą. Ronan dostarcza porywającej kreacji, unikając melodramatycznych klisz na rzecz autentycznego przedstawienia zmagań z uzależnieniem.
„I Used to Be Funny" (2023)
Film opowiada historię Sam Cowell, aspirującej komiczki stand-upowej i niani zmagającej się z PTSD, która musi zdecydować czy dołączyć do poszukiwań zaginionej nastolatki Brooke, którą kiedyś się opiekowała. Historia rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych – teraźniejszości, w której Sam próbuje wrócić na scenę po traumie, oraz przeszłości, która odkrywa okoliczności jej relacji z Brooke. Film porusza ciężkie tematy związane z traumą, molestowaniem seksualnym i zdrowiem psychicznym, jednocześnie zachowując subtelny humor charakterystyczny dla komedii dramatycznych.
„His Three Daughters” (2024)
Wzruszający dramat familijny w reżyserii Azazela Jacobsa, który opowiada historię trzech sióstr, które jednoczy zbliżającą się śmierć ojca. Carrie Coon, Elizabeth Olsen i Natasha Lyonne wcielają się w role Katie, Christiny i Rachel – kobiet o różnych charakterach i poglądach, które spotykają się w nowojorskim mieszkaniu, aby towarzyszyć umierającemu ojcu w jego ostatnich dniach.
Film rozgrywa się niemal w całości w ciasnym mieszkaniu, co nadaje mu teatralny charakter i pozwala skupić się na subtelnych dynamikach rodzinnych. Katie to kontrolująca matka z Brooklynu, Christina to wolny duch po raz pierwszy oddzielony od swoich dzieci, a Rachel to miłośniczka zakładów sportowych, która nigdy nie opuściła mieszkania ojca. Każda z sióstr reprezentuje inny sposób radzenia sobie z żałobą i nadchodzącą stratą.
„Kneecap” (2024)
Dramat komediowy w reżyserii Richa Peppiatta opowiada prawdziwą historię powstania irlandzkiego zespołu hip-hopowego z Belfastu. Historia śledzi losy nauczyciela JJ O'Dochartaigha, który przypadkowo zostaje wciągnięty w powstanie zespołu rapującego w języku irlandzkim. Kneecap szybko staje się nieoczekiwanym symbolem ruchu obywatelskiego walczącego o ocalenie ojczystego języka, jednocześnie mierząc się z oporem policji, paramilitarnych grup i polityków próbujących uciszyć ich buntownicze przesłanie. Film miał światową premierę na Sundance Film Festival w 2024 roku jako pierwszy irlandzkojęzyczny film w historii festiwalu, gdzie zdobył NEXT Audience Award.
„The Lost Daughter” (2021)
Psychologiczny dramat w reżyserii Maggie Gyllenhaal, która zadebiutowała jako reżyser adaptując powieść Eleny Ferrante. Olivia Colman wciela się w rolę Ledy, profesorki literatury spędzającej wakacje na greckiej wyspie, która staje się obsesyjnie zainteresowana młodą matką i jej córką na plaży.
Film eksploruje skomplikowane emocje związane z macierzyństwem poprzez retrospekcje pokazujące młodszą Ledę (Jessie Buckley), która zmagała się z trudnościami wychowywania dzieci i własnymi ambicjami zawodowymi. Gyllenhaal tworzy niepokojący portret kobiety, która podejmuje kontrowersyjną decyzję ukradnięcia lalki należącej do dziecka, co uruchamia lawinę wspomnień i konfliktów wewnętrznych.
„The Wonder” (2022)
Psychologiczny dramat kostiumowy w reżyserii Sebastiána Lelio, oparty na powieści Emmy Donoghue z 2016 roku. Florence Pugh wciela się w rolę Lib Wright, angielskiej pielęgniarki, która w 1862 roku przyjeżdża do irlandzkiej wioski, aby obserwować 11-letnią Annę O'Donnell (Kíla Lord Cassidy), dziewczynkę, która rzekomo przeżywa od miesięcy bez jedzenia.
Film rozgrywa się krótko po Wielkiej Klęsce Głodu w Irlandii i eksploruje konflikt między wiarą a nauką, gdy Lib próbuje rozwikłać tajemnicę „cudownego dziecka”. Lelio tworzy atmosferę bliską horrorowi ludowemu, wykorzystując ponurą, szarą paletę kolorów i niepokojącą muzykę Matthew Herberta, aby pogłębić poczucie niepewności i zagrożenia.
„The Bad Batch" (2016)
Dystopijny thriller w reżyserii Any Lily Amirpour. Film opowiada historię młodej kobiety o imieniu Arlen (Suki Waterhouse), która zostaje wygnana na pustynne tereny Teksasu, gdzie Ameryka zesyła swoich niepożądanych obywateli. W tej bezlitosnej scenerii Arlen wpada w ręce kanibali kierowanych przez postać znaną jako Miami Man (Jason Momoa), ale udaje jej się uciec do dziwacznej osady o nazwie Comfort, rządzonej przez charyzmatycznego przywódcę o imieniu The Dream (Keanu Reeves). Film łączy elementy postapokaliptycznego westernu z horrorem, tworząc wizualnie efektowną opowieść o przetrwaniu i redefiniowaniu tożsamości.
Polecane
![„Together” Michaela Shanksa – nowe reguły horroru romantycznego [RECENZJA]](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fcdn.kmag.pl%2Farticles%2F6894a6c59f50fc6d7ffe2b1a%2Fimage001-2.jpg&w=1920&q=75)
„Together” Michaela Shanksa – nowe reguły horroru romantycznego [RECENZJA]
Polska aktorka zagra w nowej serii twórcy „Breaking Bad”
12 filmów, na które warto wybrać się do kina w sierpniu
WCHUJ – czy Wydział Chemii najstarszego uniwersytetu w Polsce zmieni niefortunną nazwę?
10 najbardziej wstrząsających filmów kryminalnych opartych na prawdziwych zbrodniach
Andy Warhol w Polsce! Niezwykła wystawa prac artysty
Polecane
„Together” Michaela Shanksa – nowe reguły horroru romantycznego [RECENZJA]
Polska aktorka zagra w nowej serii twórcy „Breaking Bad”
12 filmów, na które warto wybrać się do kina w sierpniu
WCHUJ – czy Wydział Chemii najstarszego uniwersytetu w Polsce zmieni niefortunną nazwę?
10 najbardziej wstrząsających filmów kryminalnych opartych na prawdziwych zbrodniach