Corby, Northamptonshire, rok 1995. Nieczynna huta stali, niegdyś serce miasta, ma zostać przekształcona w osiedle mieszkaniowe i park rozrywki. Podczas oczyszczania terenu w powietrze wzbija się szkarłatny pył, jak się później okaże zawierający kadm i inne silnie toksyczne substancje. Ciężarówki wypełnione tą zawartością przemierzają miasto obok niczego nieświadomych mieszkańców, transportując niebezpieczne odpady na prowizoryczne wysypisko. Często ścigając się ze sobą, pozostawiają w miasteczku toksyczny osad.
Partner Susan McIntyre pracuje na budowie, podczas gdy Tracey Taylor, księgowa w tej samej firmie, musi każdego wieczoru zmywać z samochodu grubą warstwę czerwonego szlamu. Susan (Jodie Whittaker) i Tracey (Aimee Lou Wood) spotykają się wkrótce na oddziale położniczym, a niedługo później obie rodzą dzieci z niepełnosprawnościami. Gdy Susan odkrywa, że inne kobiety z okolicy doświadczyły podobnych problemów, rozpoczyna kampanię o sprawiedliwość.
Równocześnie wszelkie obawy dotyczące skażonej gleby, zgłaszane w urzędzie miasta, są uciszane łapówkami i zastraszaniem przez wysoko postawionych urzędników, którzy za wszelką cenę chronią wątpliwy projekt budowlany. Dopiero w 2009 roku Susan i jej sojusznicy zdołają udowodnić zaniedbania rady miasta i wywalczyć przełomowy wyrok sądowy.
W najmroczniejszych momentach serialu pojawiają się przebłyski złowrogiej atmosfery rodem z „Wilczego prawa” czy „Sherwood”. Sprawianie kłopotów napuszonym mężczyznom w dwurzędowych garniturach skutkuje wysłaniem zbirów, którzy zdemolują samochód; zagrożenie im konsekwencjami prawnymi za korupcję sprawia, że budynek z dowodami w tajemniczych okolicznościach staje w płomieniach.
Momentami narracja jest zbyt dosłowna. W scenie, gdy wkrótce spodziewająca się dziecka Maggie (Claudia Jessie) trzepie zakurzone spodnie robocze męża na podwórku, zbędne wydaje się zwolnione ujęcie złowrogich cząsteczek rozpraszających się w powietrzu. Podczas rozprawy sądowej prawnik reprezentujący radę miasta jest karykaturalnie złowrogi, a deweloper bogacący się kosztem rodzinnego miasta mógłby być mniej jednowymiarowym czarnym charakterem. Jednak całość stanowi znakomitą produkcję z genialnym castingiem i atmosferą małego, robotniczego miasteczka.
Produkcja niesie przesłanie o tym, jak ważne jest niepoddawanie społeczności chciwości korporacji. Mimo że prawdziwa historia zakończyła się półtorej dekady temu, serial wydaje się bardzo aktualny. Emocjonalna podróż rodziców niepełnosprawnych dzieci, walczących z instynktem obwiniania samych siebie i próbujących poprawić życie swoich dzieci bez traktowania ich jak problem, jest tu przedstawiona z wyczuciem. Serial dostrzega trudność podjęcia działań przez skrzywdzone jednostki, gdy potężni wrogowie uczynili wszystko, by zapewnić je, że sprzeciw będzie drogo kosztował.
„Toksyczne miasto” dostępne jest na Netfliksie.
![„Toksyczne miasto” – genialny serial z prawdziwą historią w tle [RECENZJA]](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fcdn.kmag.pl%2Farticles%2F681b2e1bd6bc561109c22c8a%2Fz31739891Q%2CJodie-Whittaker-w-serialu--Toksyczne-miasto-.jpg&w=1920&q=75)
![Emma B: Niekończąca się noc. Głos nowego pokolenia muzyki elektronicznej [WYWIAD]](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fcdn.kmag.pl%2Farticles%2F680a3d7480887114d9a0fcfd%2Femma1.jpeg&w=1920&q=75)
