Currin przyznał w wywiadzie dla Brooklyn Rail, że inspiracją dla serii były pornograficzne komiksy z lat 80. i 90., których seksualność miała w sobie dziwną skrajność – nie były erotyczne, ale ekscytowały go ich niezwykłe proporcje i upiorny sposób przedstawiania twarzy. Ale to nie był prosty transfer obrazu z kartki na płótno. Currin użył grisaille, monochromatycznej techniki identyfikowanej z Janem van Eyckiem, aby oddać teksturę marmuru – co nadało jego postaciom aspekt funeralny, sugerujący medytację nad śmiercią lub zmierzchem erotyzmu.