Eva Herzigova spogląda z billboardu, jej sylwetka obleczona w Wonderbrę stanowi wielkoformatowy manifest „wyzwolenia” kobiecego ciała. Jest rok 1994, gdzieś w Yorkshire nastoletnia Sophie Gilbert przygląda się reklamie, nie wiedząc jeszcze, że trzy dekady później napisze książkę demaskującą ten okres jako jeden z najbardziej zdradzieckich momentów dla feminizmu. Na horyzoncie majaczy już era MTV, reality shows i „upskirt photos” — osobliwy mikrokosmos przełomu tysiącleci, gdzie słowo „empowering” zacznie funkcjonować jako zaklęcie rozgrzeszające każdą formę uprzedmiotowienia kobiety.