Po jedenastu dniach ośrodki uchodźcze, przy tak ogromnej skali zjawiska, wciąż działają sprawnie. To głównie dzięki ogromnemu wysiłkowi wolontariuszy i lokalnych społeczności, często wykraczającym ponad ich siły. Gorzej jest z dworcami. Od dwóch dni głośno jest o tym przy Warszawie Centralnej – pomagający zarzucają zarówno rządowi, jak i władzom samorządowym, że są skazani sami na siebie i nie otrzymują wsparcia. Problemem jest brak koordynacji. Brakuje jedzenia, ludzie śpią na podłodze, na dworcu nie ma ukraińskich oznaczeń. Z kolei w ośrodkach przygranicznych regularnie brakuje transportów. A to dopiero początek.