Żeby zacząć od początku – tak, „Inni ludzie” to prawdziwy musical, choć daleko mu do „Deszczowej piosenki” czy nawet „Hair”. Przez niektórych film Terpińskiej nazywany jest antymusicalem. Może dlatego, że właściwie nie ma w nim tańca, a może po prostu z powodu sączącego się z ekranu mroku? Zapewne z tych i jeszcze kilku innych powodów. Nie zmienia to jednak faktu, że na ekranie widzimy postaci, które albo rapują do siebie, albo przynajmniej rozmawiają rytmicznie, często w dodatku do bitu, a muzyka jest tym, co napędza tę opowieść w równym stopniu co obraz i słowo.

Czytaj dalej