„To uczucie” to codzienność queerowego życia. Siła, wrażliwość i poczucie niezrozumienia [RECENZJA]

06-12-2024

fot. mat. prasowe

Najważniejszy współczesny dokument o queerowej Warszawie – tak opisywany jest film „To uczucie”. Przyjrzeliśmy się produkcji z programu 24. Festiwalu Filmowego WATCH DOCS.

Alex Baczyński-Jenkins przez kilka lat kręcił film dokumentalny poświęcony grupie przyjaciół ze środowiska queerowego. Głównymi bohaterami są: Aaa Biczysko, Filipka Rutkowska, Billy Morgan, Dawid Nickel oraz Olo Rusinek.

Historia bohaterów

Na początku poznajemy Filipa, który występuje jako drag queen i właśnie przygotowuje się do performensu. Następnie opowiada on o swojej historii. Moją uwagę zwróciły słowa dotyczące tego, jak długo żył w strachu. Zdarzało się, że chcąc wrócić do domu w sukience, nie został wpuszczony do ubera. To wzbudziło we mnie skrajne emocje. Z jednej strony smutek, poczucie niesprawiedliwości - bo jest to określając wprost - upodlenie człowieka. Z drugiej strony czuję dumę, że mimo wszystko Filip znalazł siłę, by być, kim jest.

Szczególną uwagę zwraca także Aaa, z którą w jakimś stopniu czuje połączenie. Jest ona twardo stąpającą po ziemi osobą. Nie brakuje jej romantyzmu oraz wyjątkowej wrażliwości na sztukę. Widzi ją właściwie na każdym kroku np. w dymie papierosowym, czy modliszce.

Reżyser zwraca uwagę na uczucia osób LGBTQ+

Bohaterowie na naszych oczach przechodzą przemianę. Nie chodzi jedynie o przemianę emocjonalną. Mowa tutaj o zmianie postrzegania siebie, identyfikacji płciowej.

W dalszej części pojawiają się sceny z parady równości. Nasi bohaterowie muszą mierzyć się z niecenzuralnymi okrzykami w ich stronę. Poza agresją słowną dochodziło także do tej fizycznej. To pokazuje jak w dalszym ciągu społeczność LGBTQ+ musi mierzyć się z niebezpiecznym zachowaniem. Jest to smutne, biorąc pod uwagę, że Warszawa uchodzi za jedno z najbardziej tolerancyjnych miast w naszym kraju.

Moim ulubionym cytatem z filmu jest wypowiedź Filipki Rutkowskiej:

„Istotne jest to, że się do tego przygotowałem, że pracowałem nad tym, że wystąpiłem, że mam swój głos, że mam przestrzeń, żeby on mógł wybrzmieć. I to jest istotne, a nie żeby to się komuś podobało, albo nie podobało”.

To według mnie najtrafniej podsumowuje, co twórca filmu chciał przekazać w imieniu całej społeczności.

W pierwszej chwili, kiedy przeczytałem tytuł filmu, pomyślałem, że jego fabuła będzie opowiadać o miłości. Oczywiście ten wątek również się pojawiał. Reżyser chciał jednak zwrócić tym uwagę na uczucia, które na co dzień towarzyszą osobom queerowym. Przedstawiono sytuacje, w których są wykluczani, szykanowani, nie mogą żyć w spokoju. Wciąż muszą walczyć o podstawowe prawa. Na koniec filmu pojawia się scena, kiedy bohaterowi udają, że strzelają z łuku. Jest to idealna metafora tego, jak na co dzień muszą walczyć.

Zdecydowanie polecam obejrzeć dokument, który jest manifestem pokolenia. Ukazanym wątkom i przesłaniu towarzyszą inspirujące, artystyczne kadry.

tekst: Sebastian Oksińciuk