Film otwiera scena w futurystycznej klinice. Starsza kobieta – niema Ariana – przekazuje kartkę pielęgniarce. Prosi, by mogła zobaczyć swoje ostatnie cztery wspomnienia. Każde z nich po odtworzeniu znika bezpowrotnie. To urządzenie narracyjne prowadzi nas przez serię emocjonalnych retrospekcji, zapisanych w szklanych kulach przypominających emocjonalne „rdzenie” z „Inside Out”. Widzimy m.in. wspomnienie z rodzinnego domu, scenę koncertu z „Eternal Sunshine”, rozpad świata w „Twilight Zone” i „Supernatural”, a także senne wizje samotności i przemiany.