„Dziewczyna z igłą” triumfowała na gali, zgarniając statuetkę niemal w każdej kategorii – od najlepszego filmu, przez reżyserię, scenariusz, aż po charakteryzację. To rzadki moment, gdy polski przemysł filmowy tak jednogłośnie wskazuje swojego faworyta, a jeszcze rzadszy, gdy nagrodzona produkcja nie jest wynikiem kina patriotycznych uniesień lub narracyjnego samoumartwiania się. Von Horn, Szwed z pochodzenia, opanował sztukę tworzenia kina, które mimo swojej artystycznej proweniencji, nie zraża przeciętnego widza wydumaną symboliką czy przesadną głębią egzystencjalną, balansującą na krawędzi pretensjonalności. Obraz jest mocny, ale oszczędny.