Każda rewolucja potrzebuje swojego kontrruchu. Dla seksu na ekranie był nim słynny Kodeks Haysa – zestaw purytańskich zasad narzuconych amerykańskiemu przemysłowi filmowemu, który przez dekady trzymał w ryzach to, co mogło pojawić się przed oczami widza. Paradoksalnie, te ograniczenia zmusiły twórców do subtelnej gry z widzem, do konstruowania scen opartych na napięciu i sugestii. Seksualność w kinie nie zniknęła – zeszła do podziemia znaczeń i metafor, niczym zakazany owoc, którego smak stał się przez to jeszcze bardziej pożądany.