Duni Grishaj, jedna z ostatnich „dziewic Kanunu”, w wywiadzie dla BBC powiedziała, że w patriarchalnej rzeczywistości „jedyną opcją na przetrwanie było zostanie mężczyzną”. Praktyka ta sięga kilku wieków wstecz. Jest zakorzeniona w Kanun, XV-wiecznym zbiorze tradycyjnych albańskich praw zwyczajowych. Według kodeksu wszystkie rodzinne dobra są dziedziczone przez mężczyzn oraz w wyniku małżeństwa kobieta ma obowiązek przeprowadzić gospodarstwa poślubionego. W sytuacji braku nieżeńskiego spadkobiercy ziemia oraz inne własności mogą przejść w posiadanie rodziny męża córki bądź krewnego. Brak synów w świetle takiego prawa stawiał ród w sytuacji bez wyjścia. Przysięga była zatem w wielu przypadkach ściśle związana z nadrzędnością interesu rodziny wobec własnego. Kobiety mogły złożyć przysięgę celibatu, aby przejąć rolę brakującego męskiego członka. Dziewice Kanunu jako mężczyźni stawały się przedstawicielkami krewnych wśród lokalnej społeczności, broniły ich w konfliktach o utracony honor traktowanego w Albanii równorzędnie ze świętością, a także pełniły obowiązki gospodarza. Mogły mieć broń, pić alkohol i palić papierosy.