Od czasów „Nieodwracalnego”, poprzez „Wkraczając w pustkę” (gdzie przez przypadek miałem przyjemność siedzieć za mistrzem podczas premiery w Cannes, ot, pomyliłem fotele…), na naszym tytułowym „Climaxie” kończąc, Noé szokuje, zaskakuje i intryguje, a może nawet uzależnia. W naszej K MAG-owej interpretacji Climaxu odstawiliśmy na bok temat używek, narkotyków i ciemnej strony filmu – interesuje nas współodczuwanie, wspólnota, grupowa euforia, wzajemne inspirowanie się i szeroko pojęta zespołowa kreacja.

Czytaj dalej