Kiedy w 1984 roku pojawił się na ekranach jako stylizowany na Elvisa gwiazdor rocka w szpiegowskiej parodii „Top Secret!”, Hollywood nie wiedziało jeszcze, co począć z tym dziwnym zjawiskiem – absolwentem prestiżowego Juilliard, który śpiewał własnym głosem i wydawał się bardziej zainteresowany sztuką niż celebryckim blichtrem. Paradoksalnie, to właśnie ta nieprzystawalność do hollywoodzkich manier wkrótce uczyniła go gwiazdą.