Troye Sivan swój tor odnalazł, choć proces szukania go nie należał do najłatwiejszych. W „Blue Neighbourhood”, jego pierwszym studyjnym albumie, zamknął szukanie własnej tożsamości, a na chęć poznawania i eksplorowania otaczającego go świata patrzył jak przez ponurą kalkę. Jaśniej zrobiło się dopiero podczas promocji drugiego krążka. „Bloom” emocjonalną więź z przyrodą utożsamił z miłością do drugiego człowieka. Troye uraczył wtedy swoich słuchaczy masą symbolicznych znaczeń, przez co, jak niedawno wspomniał w rozmowie z Emily Ratajkowski, kultura gejowska na stałe przypisała mu jedną z dwóch partnerskich ról. Sivan zaczął śmiele operować metaforami w kontekście seksualnym — kiedy pąki kwiatów rozkwitają, ich płatki otwierają się i rozciągają do maksymalnego rozmiaru. Kwiat jest często uznawany za symbol seksu i dojrzałości, szczególnie w muzyce popularnej, stąd forma przekazu nie mogła przyćmić samego znaczenia. Przy pomocy producenta Oscara Holtera udało się wydobyć z utworu to, za co kochamy mainstreamowe dzieła, chwilami zahaczające nawet o gatunek bubblegum, którego na szczęście próżno szukać w kolaboracji z Kacey Musgraves. „Easy” reprezentuje inną erę w katalogu młodego Australijczyka i to rzeczywiście słychać. Niezawodna produkcja Marka Ronsona wybiła postrzeganie twórczości Troye'a na wyższy poziom, a raczej tor, skoro o właściwych torach mowa, co w istocie nie umknęło powiększającej się publice. 

Czytaj dalej