Ta wycieczka doprowadziła Coatesa do odkrycia zjawiska nazwanego „muzyką kości” – serii nagrań gramofonowych zapisanych na filmach rentgenowskich. Tak zwane „żebra” czy „jazz na kościach” stały się metodą przemytu muzyki zakazanej w Związku Radzieckim lat 50 i 60 XX wieku. Zdjęcia rentgenowskie, wyłowione ze szpitalnych śmietników lub kupowane hurtowo, wycinano za pomocą specjalnych maszyn, wykonanych ze starych fonogramów na 7-calowe dyski. Środkowy otwór wypalano papierosem. W ten sposób na klatkach piersiowych, kręgosłupach, czaszkach wybrzmiewał Elvis, Beatlesi czy Ella Fitzgerald.