Minął tydzień, kurz i zachwyty z deka opadły, a ja nadal myślę o występie tej jednej brytyjskiej artystki. Nie wiem, co w głosie i usposobieniu scenicznym ma Jorja Smith, ale jedno jest pewne - jej produkcje i teksty rozrywają na kawałki, po czym zlepiają w jedną całość. Mnie zdecydowanie zlepiły, zresztą największa fanka Smith jaką znam, czyli moja przyjaciółka Julia, zaraziła mnie miłością do jej twórczości. Czy to soul, r'n'b czy domieszka grime'u sprawiła, że nogi ugięły nam się już przy pierwszym utworze? Trudno stwierdzić. Nie da się nie wspomnieć za to o gloryfikacji lokalnej tożsamości Jorji. Od wrzucenia „Blue Lights" na Soundcloud minęło już 6 lat, a temat agresywności policji wymierzonej w czarnoskórych Brytyjczyków wciąż wzbudza niesmak. I sztuka właśnie tak powinna działać. Jasne, może cieszyć i beztrosko rozkochiwać w sobie, ale wypuklenie problemów społecznych stoi według mnie o schodek wyżej. Dlatego właśnie mięsna sukienka Lady Gagi z MTV VMA (2010) powinna szokować i kłuć w oczy tych, którzy oklaskują politykę „Don't ask, don't tell. Dlatego Erotica" (1992) Madonny powinna onieśmielać i zwracać uwagę na ówczesny ucisk kobiet.

Czytaj dalej